Üçüncü çoğul şahıs (Third person plural)

Sözcüklerin bile bizi terk ettiği puslu gecelerde sadece isyan etmek her defasında elimizden gelen. Geçmişin bir daha hiç yaşanmayacak olması kendimizden uzaklaşmak için bir sebep belki de. Her insanın iç dünyası karmakarışıktır. Ama dışa yansıttığı herkes gibi olma çabası onu diğer insanlarla aynı yapar.

Hayatını bir felsefeye dayandırmadan yaşayan herkes kaybeder biraz biraz. Kimileri de sırf kaybetmek uğruna yarışır birbiriyle; inanmak başarmanın yarısı iken kaybetmekle galip gelmek rolleri değiştirdiği vakit inançsızlık ile imtihan gerçekleşir. Hayatta hep kolaya kaçanlar tercih eder bu yolu; sorgulatıcı cümleler duymaktan hoşlanmaz, at gözlüğüyle yalnızca önlerine bakmak isterler. Geleceğe dair en ufak bir serzeniş yoktur umursamazlığın boşalttığı zihinlerinde. “Kim” lerden arınıp “ne” lere odaklanmaktan küf tutmaya meyillidir yaşantıları. Günlerin gelip geçmesi hiçbir anlam ifade etmez onlar için. Sorsan hepsi telâş içindedir; fakat sorsan hepsi farkındalardır neyin ne olduğunun. Nesnelerin büyülü ormanında kaybolan masum kişiliklerini ararlar sorsan. En ufak bir çetrefile tahammül edemez; birkaç kelâm zıtlıkta sırt çevirirler olan bitene. Tutundukları dal onları bilinç ekseninden uzaklaştırmış, düşünmenin âdeta yasak sayıldığı başka bir boyutta yaşar vaziyete getirmiştir. Geçiciliğin sonsuz rahatlatıcılığına o kadar kaptırmışlardır ki kendilerini, karşılarına çıkan dolambaçlı yollardan kaçıp büyük bir adamken küçük bir çocuğa dönüşüverirler en sonunda. Genç olmak dinç olmak demektir ama gençliği bir tutam heves uğruna çarçur ettiklerini sezdikleri o an her şey için çok geç olacaktır.

Çevresindeki kuru gürültüden aynadaki yansımasına sığınabilenler kaybetmenin çukuruna düşmeden ayakta kalabilirler. Bu da öncelikle kaybetmenin meziyet olmadığını kendi benlik hesaplaşmasında kabullenmek ve kaybetmeyi huy edinmişlerin yaptıkları çağrılara kulak asmadan soru işaretlerinin de bulunduğu başka bir dünyaya adım atmakla mümkün olur.

Ceren Türkay